آشنا: گل رز قرن‌هاست که مورد توجه و ستایش بشریت قرار گرفته است.رزهای باستانی: انسان‌های اولیه علاقه فراوانی به گل رز وحشی داشتند، زیرا این گل دارای گلبرگ‌های شیرین و میوه‌ی خوشمزه است و احتمالاً پرورش این گیاه 5000 سال پیش در چین که هم‌اکنون به سرزمین عراق تبدیل شده، آغاز گردیده است.
در ایلیاد (داستان حماسی هومر) که به 1200 سال پیش از میلاد مسیح برمی‌گردد، آمده است که سپر آشیل (Achille) قهرمان داستان، در جشن پیروزیش بر هکتور با گل‌های رز تزئین شده بود و همچنین، بدن هکتور را قبل از مومیایی کردن با روغن گل رز معطر و تدهین کردند.
مورخان یونانی اشاره‌های فراوانی به گل رز کرده‌اند؛ به‌خصوص رز گالیکا (Gallica) که جد تمامی گل‌های رز اروپایی است. رز آپوتکری (Apothe corys Rose) یا داماسک قرمز (Red Damask) و از جمله آفیسینالیس (Officinalis) برای اروپائیان منبع اولیه و اصلی روغن گل رز و داروهای شفابخش بود، تا زمانی که گونه‌های دیگری از رز در آسیای شرقی شناخته شد.
کلیساهای اولیه، گل رز را به عنوان نمادی از تباهی محکوم کرده بودند، زیرا اعتقاد داشتند که سقوط امپراتوری روم به خاطر توجه بیش از اندازه نرو (Nero) به این گل بود. افراط او در توجه به گل رز، وحشتناک و خجالت‌آور بود.
گفته می‌شود که چندین تُن رز برای برگزاری ضیافت‌های فراوانش فراهم می‌کرد. بالش‌ها و پشتی‌هایی که مهمان‌ها روی آن می‌نشستند، با گل رز پر می‌شد. همچنین، مقدار زیادی از گل‌ها را پرپر می کرد و بر سر میهمانانش در مجالس عیش می‌ریخت و دوش گلاب بر سر آنان می‌گرفت. حتی گفته می‌شود یک نفر از شرکت‌کنندگان در این مجالس خفه شده بود.
گل رز نماد موفقیت و پیروزی در عصر روم بود. میلیون‌ها گلبرگ گل رز را در مفتول برنجی به هم می‌بافتند و تاج گل و تاج سر درست می‌کردند. در نتیجه، کشاورزان باور داشتند که منفعت بیشتر در پرورش گل رز است تا کاشتن محصولات غذایی و این یک تصور غلط بود که توسط شاعر رومی، هورس (Horace) و دیگر روشنفکران آن زمان به‌وجود آمده بود.
یکی از معروف‌ترین و قدیمی‌ترین گل رز تاریخی گالیکا (Red Damash) Or (Apothecarys Rose). این گل در قرن وسطی به خاطر رایحه دلپذیرش فراوان بود.
قرون وسطی:اطلاعات کمی درباره پرورش گل رز بعد از سقوط امپراتوری روم وجود دارد و این برمی‌گردد به حدود 400 سال بعد از میلاد مسیح، وقتی که کلیساها، گل رز سفید آلبا (Alba) را به‌عنوان مظهر مریم مقدس پذیرفتند. ادوارد اول، پادشاه انگلیس (1272)، به محض بازگشت از آخرین جنگ صلیبی، دستور داد درخت‌های گل رز، در باغ کاخ لندن بکارند و گل رز طلایی را به عنوان نشان پادشاهی خویش انتخاب کرد.
احتمال دارد که آورنده گل رز داماسنا (Damascena)، از بازماندگان جنگ صلیبی باشند. اواخر سده پانزدهم گل رز داماسک پاییزه (Automn Damasle)، که در فرانسه به نام کواترسیزن (Quatre Saisons) شناخته می‌شود،
اولین گیاه در اروپا و باغ‌های انگلیس بود که در هر تابستان گل می‌داد. اینکه آیا گل رز گالیکا (Gallica) توسط رومیان به انگلستان آورده شده یا بعدها بازماندگان جنگ صلیبی آن را آورده‌اند، جای بحث دارد.
اگرچه، برای مدت‌های مدید درگیری خشونت‌آمیز گل‌های رز بین خاندان لنکستر وخاندان یورک در سنت آلبان وجود داشت، ولی سرانجام ازدواج هنری تودر، از لنکسترها با الیزابت از یورک، به این نزاع پایان داد و نشان آنها یک گل رز سفید در وسط یک گل رز قرمز بود که به صورت تاجی در بالای سر آنها قرار داشت.
از آن زمان بود که برخی از خانواده‌های سلطنتی انگلستان آن را به عنوان نشان استفاده کردند و هنوز هم نشان انگلستان است. در اواخر سده شانزدهم، گل رز فوتیدا (foetida) از ایران به اروپا برده شد و بدون شک مورد توجه زیاد هنری هشتم قرار گرفت.
خاندان سلطنتی یورک، آن را به عنوان نشان خود در جنگ گل رز در سده پانزدهم پذیرفتند. گل رز آلبا، گلی است که هنوز در باغ‌ها می‌روید. گل سِمای پلنا (Semiplena) گونه‌ای از هر دو نوع گل است که هنوز در برخی از نقاط دنیا به خاطر عطر آن پرورش داده می‌شود. گل رز گالیکا رنگارنگ یا گل رز ماندی (Rose Mundi)، گلی است راه‌راه که از پیوند گل رز اولیه آفیسنالیس (Officinalis) در سال 1581 ایجاد گردیده است.
گل رز اروپائی توسط پدران روحانی مهاجر به آمریکا برده شد و با آغاز قرن هفدهم در بیشتر باغ‌های ماساچوست پرورش یافت. آمریکای شمالی از قبل گونه‌های خاص خود را داشت؛ از جمله رز ورجینیا (R.Virginiana)، به نام بالیتمر بلی (Baltimore Belle) به وجود آورد. که هنوز در آمریکا معروف است و همچنین گل رونده و معرف جان سیلور (Long John Silver) که گلی سفیدرنگ و معطر می‌باشد.
هایبریدهای اولیه (گل‌های دورگه اولیه)از وقتی روش پیوند زدن در قرن نوزدهم ابداع شد، انواع جدیدی از گل‌های رز توسط باغبانان و کشاورزان به‌وجود آمد که آنها را پس از بالغ شدن شاخه و رسیدن برگ‌ها انتخاب می‌کردند و قلمه می‌زدند. گیاه‌شناسان هلندی اروپا در سده هفدهم از پیشگامان پرورش گل رز سنتی فولیا (R.Centifolia) یا گل صدبرگ که به همین خاطر به آن رز گل کلمی هم گفته می‌شود) بودند.
ژوزفین (Josephine)، همسر ناپلئون، امپراتور فرانسه، مشوق و حامی پرورش دهنده گل رز بود و طی سال‌های 1803 تا 1814 دوستاران رز و گیاه‌شناسان را به باغ‌های خود در مالزمون (نزدیک پاریس) دعوت کرد و با کمک آنها کلکسیونی بالغ بر 250 نوع رز جمع‌آوری نمود.
