باستان شناسان به اتفاق بر این عقیده اند که نزدیک به ۶ هزار سال پیش از میلاد مسیح بشر شیوه زندگی خود را تغییر داد، شکار حیوانات را کنار گذاشت، به زراعت پرداخت و به اهلی کردن حیوانات همّت گماشت . نخست سگ و سپس گوسفند و بز را اهلی کرد. مدتها شیر بز نیازهای غذایی انسانها را تأمین می کرد اما پس از دستگیری گاوهای وحشی، انسان ها به ارزش کمی وکیفی شیر گاو پی بردند؛ به همین خاطربه فکر اهلی کردن این حیوان افتادند و چنین نتیجه گیری میکنند که اهلی شدن گاو در آسیا و خاور میانه بین ۴۵۰۰ تا ۶۰۰۰ سال قبل از میلاد انجام شده است. شواهدی دیگر نشان میدهد که در همین زمان اهلی شدن گاو در اروپا به طور جداگانهای نیز انجام شده است.
هزاران سال است که گاو جزئی از زندگی روزانه کشاورزی به شمار میآید. انسان در برابر حفاظت، نگهداری و تغذیه این حیوان از فرآوردههای گوناگون آن استفاده میکرد. گاوها توانستد درمدت کوتاهی جایگاه ویژه ای را در زندگی انسان ها بدست آورند؛ بطوریکه از گاوهای نر وتنومند برای کارهای سنگین زراعتی و تولیدگوشت واز گاوهای ماده برای شیردوشی استفاده می کردند به همین دلیل می توان ادعا کرد که گاو مهمترین حیوانی است که اهلی شده است .