تاریخچه رقص کردی

رقص کردی ( به کردی هە ڵپە ڕکێ ) بخشی از آیین‌های نمایشی کردها است که بصورت گروهی و به شکل حلقه‌ای نا کامل ، مرکب از رقصندگان زن و مرد ( گە نِم و جۆ = گندم و جو)  در حالیکه پنجه دست‌هایشان به هم گره خورده است و از چپ به راست در حرکت هستند اجرا می‌شود .

اولین نفر سمت راست گروه که با دستمالی در دست وظیفه هدایت و هماهنگ کردن حرکت بقیه رقصندگان را به عهده دارد و سرعت و ریتم و شور رقصندگان بستگی به هدایت او دارد را در زبان بومی‌سَرچُوپی کِش ( به کردی:  سە ر چۆپی کێش ) و آخرین نفر گروه که در منتهی الیه سمت چپ حلقه قرار دارد و او نیز مسئولیت مشابهی دارد را گاوانی یا ( بن چوپی ) می‌نامند.

 

تاریخچه

واژه ( هه لپه رکی ) از کلمه ( هه لپر) به معنی ( جنبش و تکان ) و در اصل به معنی ( حمله کردن ) است که نمادی ازحرکات جنگی است  دستمال داشتن رهبر و نفر آخر نشاندهنده برابری بوده و دست همدیگر را گرفتن هم نشانه اتحاد گروه است " ره ش به له ک  " یا رقص زن و مرد با هم به معنی مانند برادر و خواهر بودن است . کوبیدن پا بر زمین به این معنی است که این خاک موطن من است. هورای هنگام مراسم در حین حرکات به منظور ترساندن دشمن است . نشستن در هنگام رقص نشانه تسلیم و برای جمع منفور است .